İşçi ve işveren arasındaki iş ilişkisini düzenleyen hukuk kurallarına ”iş hukuku” denilmektedir. Bir iş sözleşmesine dayanarak çalışan gerçek kişiye ”işçi” denir. İş Kanunu’na göre işçi çalıştıran gerçek veya tüzel kişiye yahut tüzel kişiliği olmayan kurum ve kuruluşlara ”işveren” denir. Bir tarafın (işçi) bağımlı bir şekilde iş görmesinden, diğer tarafın da (işveren) ücret ödemesinden oluşan sözleşmeye ”iş sözleşmesi” denir.
İş hukukunun konusu bireysel iş hukuku ve toplu iş hukukudur. Bireysel iş hukuku; işçi ve işverenler arasındaki bireysel nitelikteki iş ilişkilerini düzenleyen hukuk kurallarıdır. Toplu iş hukuku ise; işçi sendikaları ile işveren sendikaları veya sendika üyesi olmayan işverenler arasındaki ilişkileri düzenleyen hukuk kurallarıdır.
4857 sayılı İş Kanunu bütün işyerlerine, bu işyerlerinin işverenleri ile işveren vekillerineve işçilerine faaliyet konularına bakılmaksızın uygulanır.